Waar komt onze drang vandaan om op zee te zijn, te bouwen en zelfs te leven? Naast de functionele aspecten als visserijen, transport en grondstofwinning, heeft de mens vaak een behoefte om voor recreatie de zee op te gaan, Het ervaren van de zee en de elementen. De mens is als wezen nooit geschikt geweest om op of in de zee te leven. Dat maakt de zee zo interessant. Wij als mensheid horen daar eigenlijk niet thuis. Dit brengt gevaar, spanning en avontuur met zich mee, een uitdaging en gevoel van trots wanneer je het trotseert.

Dus waarom bouwen we een pier op zee? Om het grote machtige water te trotseren, te overwinnen, een gevoel van macht. De beleving van “lopen” op zee is een unieke en misschien vreemde ervaring. Samengaan met de elementen, de zee trotseren en die overwinnen. Het gaat uiteindelijk om niets anders dan de mens tegen de zee: MENS vs. ZEE. Dat is het concept waar het in het ontwerp van de pier om draait. Het land en de bebouwing, de natuurlijke habitat van de mens, verplaatst zich naar zee en dat heeft een reactie tot gevolg.

Op het land, achter de boulevard moet het begin van een “route” worden. De mogelijkheden en de trots van de mens moeten hier kunnen paraderen. Een symbool van de bebouwing door de mens gemaakt. Een in kwaliteit hoogstaand gebouw en een indruk achterlatend als geen ander. Naarmate deze bebouwing zich uitbreidt naar zee, komt het in botsing met een andere natuur dan op het land. De bebouwing heeft het moeilijk, raakt in gevecht met de elementen en vervormt/verschuift. Verder in de zee vervormt deze steeds meer, de elementen slokken de trots van de mens op tot er niets anders overblijft dan een plaats waar de mens solo en zonder bescherming boven de zee zweeft. Alleen nog hij en de elementen.